حكاية بقلم سمھية محمد
_بحبك
بكسوف_وانا كمان
بحب_وانتى كمان ايه يا ورد
_وانا كمان بحبنى يا سليم لازم تستفسر يعنى
بصډمه_نعم!!
بصيت على شكله وضحكت من صډمته وشكله وهو بيبصلى ومش مستوعب وبعدين سكت لما لقيته سند وشه ع ايده وبيبصلى ومبتسم
بضحك_ايه يا سولم بتبصلى كده ليه
_يارب صبرنى على ما بليتنى يارب يعنى ده اول ديت بعد كتب الكتاب ونفسى اسمعها منها واقولك بحبك تضيعى اللحظه الرومانسيه اقول فيكى ايه بس يابت الناس الطيبين الكويسين المحترمين
_خلاص بقى يا سولى متبقاش قفوش كده وانا بحبك بس علشان انت جميل هتودينى الملاهى
_وماله.. انتى قولتى ايه
ببراءة_خلاص بقى يا سولى متبقاش قفوش كده
بسخرية_اللى بعدها يا عسل
_علشان انت جميل هتودينى الملاهى
بغضب_اللى فى النص بقى يا روحى بڈم ..ا اطلع روحك
_ااااه قصدك انا بحبك
بضحك_اخيرااا يا شيخه
_مش هتودينى الملاهى بقى
بحب_عيونى للحلوين
"سليم يبقى جوزى كاتبين الكتاب لسه يا دوب بس هو ابن صاحب بابا اتعرفت عليه بحكم الصداقه وكنا ڈم .ا ناقر ونقير وبعدين اعترفلى بحبه وانا كمان حبيته ماهو يتحب شخص جميل لطيف بغمازة بعيون حلوين حنين بيحبنى نصبلى فخ ووقعت فيه.."
بحب_مبسوطه يا وردتى
سألنى وهو بيسوق العربية بعد ما خلصنا علشان يروحنى
_قلب وردتك انت وفى حد ميبقاش مبسوط وهو شايف العيون الحلوة دى
_اوبااا اومال فين الخجل والكسوف
